دوست شما همان....

دوست شما همان دعای شما ست که مستجاب شده است. مزرعه ی شماست که در آن با عشق دانه می کارید و با شُکر درو می کنید . سفر ه ی طعام و شعله ی آتشدان شماست.زیرا با گرسنگی نزد او می آیید ودر کنارش آرامش می جویید . وقتی دوست شما از ضمیر خویش سخن می گوید . شما را نه هراس آن باشد که گویید ،"چنین نیست" ونه دریغ باشد که گویید،"آری چنین است" وهنگامی که او سکوت می کند قلب شما از گوش کردن به آوای قلب او باز نمی ایستد .زیرا در اقلیم دوستی همه ی آرزوها ،همه ی اندیشه ها و انتظارات بی هیچ کلمه ای به دنیا می آیند و میان دو دوست تقسیم می شوند ،با شادی ونشاطی که در زبان نمی گنجد .وقتی از دوست جدا میشوید غمی به دل راه نمی دهید،زیرا آنچه را که شما در او بیش از همه دوست می دارید ای بسا که در جدایی بهتر در چشم شما جلوه کند ،چنا نکه کوه نورد وقتی از دشت به کوه می نگرد آنرا بهتر میبیند .وخوشتر آنکه در دوستی هیچ مقصودی در میان نباشد مگر آنکه روح شما ژرفتر وعظیم تر زیرا اگر عشق در پی چیزی جز کشف اسرار عشق باشد ،به حقیقت عشق نیست بلکه دامی است که آدمی میگسترد و در آن صیدی جز کا لای بیهوده نمی افتد . وبگذار بهترین بخش هستی تو از آن دوست تو باشد. اگر او دریای وجودت را هنگام جزر آب دیده است ،بگذار در مد آب نیز آنرا تجربه کند. زیرا اگر دوستت را بدان خاطر بخواهی که ساعات خود را در صحبت او بر باد دهی بهره ی آن دوستی چه خواهد بود؟ پس در صحبت او ساعاتی را بجوی برای زیستن ( نه کُشتن ) . زیرا دوست برای آن است که نیاز تو را برآورد نه تهی بودنت را پُر کند .وبگذار که در پیوند شیرین دوستی  خنده و شادی باشد و شریک شدن در لذتهای یکدیگر. زیرا در شبنم نکته های ظریف و کوچک دل آدمی صبح خود را می یا بد و تازه و با طراوت می شود

پیامبر اثر جبران خلیل جبران